Prof. dr hab. n. med. Jadwiga Koczocik-Przedpelska (1920-2023)

Abstract

With deep regret, we received the news that on February 1st, 2023 died prof. dr hab. n. med. Jadwiga Koczocik-Przedpelska M.D., a long-term member of the Council of the First Medical Faculty of the Medical Academy and later of the Karol Marcinkowski University of Medical Sciences in Poznań, a distinguished physician of the Wiktor Dega Orthopedic and Rehabilitation Clinical Hospital, an outstanding scientist, the rehabilitation physician and neurophysiologist, founder of the Electromyography and Electroneurography Laboratory and the first Head of the Department of Pathophysiology of the Locomotor Organs in Poznań, Poland.
Jadwiga Przedpelska was born on September 27th, 1920, in Gniezno, the daughter of Maria and Józef Koczocik, a professor at the Gimnazjum of Karol Marcinkowski in Poznań. She graduated from the Poznan Gimnazjum of Generalowa Zamoyska. After graduating from high school in 1938, she chose to study medicine. She was one of the few women admitted to the Faculty of Medicine at the University of Poznań at that time. After the German occupier entered Poznań, the Gestapo arrested her father. He was placed with a group of the Poznań teachers in Fort VII and shot in January 1940. Together with her mother, they were prisoned in a camp on Główna Street, and then were deported to the General Government, to Przeworsk.
The military veteran activity (nickname „Unnamed”) included fighting as a soldier of the National Military Organization and the Home Army, for which she was honored with the Home Army Cross and the Partisan Cross. She was a liaison officer and an instructor of paramedics, she co-founded the front-line hospital in Przeworsk. She was transporting weapons, and during the conspiracy, she met Mieczysław Przedpelski, nicknamed „Pobóg”, who became her husband after the war. She was then repressed, imprisoned by the NKWD (Narodnyj Komissariat Wnutriennich Dieł SSSR – People’s Commissariat for Internal Affairs of the USSR) in Przeworsk, in the Castle in Rzeszów, and sent to the labor camp in Stalinogorsk. She returned to Poland in September 1945 to Poznań, where she continued her medical studies. Arrested again by the UB (Urząd Bezpieczeństwa – Security Office in Poland) in January 1946, she spent six weeks in the Poznań UB prison at Kochanowski Street.
In 1948, she began her scientific work at the Faculty of Medicine at the University of Poznań. Associated with the activities of Professor Wiktor Dega, she specialized in applied physiology and organized clinical neurophysiology in Poznań from the very beginning. For 22 years she was the Head of the Department of Pathophysiology of the Locomotor Organs of the Institute of Orthopedics and Rehabilitation of the Medical Academy in Poznań and for 10 years the Deputy Director of the Institute for Science and Didactics. She has published 165 scientific papers. Author of two books „Dreams and fulfillment” and „Between prison and university”, in which she described her extraordinary experiences during the war. The subject of her research work includes the use of electrophysiological tests in orthopedics and rehabilitation, original studies on diabetic neuropathy, post-polio syndrome, and neurophysiological aspects in oncology. She was the promoter of five doctoral thesis proceedings in the field of clinical neurophysiology and the habilitation procedure. She was one of the first Polish authors to publish papers in such renowned foreign journals as Electroencephalography and Clinical Neurophysiology. It can be safely said that her pioneering work in organizing the Electromyography and Electroneurography Laboratory at the Orthopedic and Rehabilitation Clinical Hospital No. 4 in Poznań. contributed to the development of clinical neurophysiology in Poland.
I had the pleasure of working permanently with professor Koczocik-Przedpelska since 1991, when she handed over the management to my mentor - prof. dr hab. n. med. Kazimierz Grottel. Although she shared her scientific interests much earlier, it turned out wonderfully and I was very lucky that she was a member of the Committee of my doctoral and postdoctoral dissertation at the Medical Academy in Poznań. For 8 years, she passed on to me her knowledge of clinical neurophysiology, she often repeated...”it’s not just science, it’s art” ... . This has always been the motto of her clinical work.
The professor taught me and other colleagues not only the theory and practice of clinical neurophysiology but also empathy and understanding for patients, the precision of diagnostic procedures, and the discipline of scientific work. They were unforgettable and valuable experiences that I still use. While learning how to examine patients from her, I still had the impression that „apart from the professor’s watchful eye”, something funny was about to happen, she was a person with a peculiar but very nice sense of humor.
The funeral of Jadwiga Koczocik-Przedpelska took place at the cemetery in Skórzewo near to Poznanń, on Saturday, February 4th, 2023.

Professor Juliusz Huber

Head of the Department of Pathophysiology
of Locomotor Organs of the University of Medical Sciences, Poznań, Poland

Streszczenie

Z głębokim żalem przyjęliśmy wiadomość, że 1 lutego 2023 roku zmarła Pani prof. dr hab. med. Jadwiga Koczocik-Przedpelska, wieloletni członek Rady Wydziału Lekarskiego I Akademii Medycznej a później Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, zasłużony pracownik Ortopedyczno-Rehabilitacyjnego Szpitala Klinicznego nr 4 im. Wiktora Degi, wybitny lekarz rehabilitacji i neurofizjolog, twórca Pracowni EMG w ORSK-4 oraz pierwszy Kierownik Zakładu Patofizjologii Narządu Ruchu.
Jadwiga Przedpelska urodziła się 27 września 1920 roku w Gnieźnie, jako Córka Marii i Józefa Koczocika, profesora Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Ukończyła poznańskie Gimnazjum im. Generałowej Zamoyskiej. Po maturze w 1938 roku wybrała studia medyczne. Była jedną z nielicznych kobiet, które przyjęto wtedy na Wydział Lekarski Uniwersytetu Poznańskiego. Po wkroczeniu okupanta niemieckiego do Poznania, gestapo aresztowało jej ojca, osadzony wraz z grupą poznańskiej inteligencji w Forcie VII, został rozstrzelany w styczniu 1940 roku. Razem z mamą znalazły się w obozie na ul. Głównej w Poznaniu, a następnie, zostały deportowane do Generalnego Gubernatorstwa, do Przeworska.
Działalność kombatancka (pseudonim „Bezimienna”) obejmowała walkę jako żołnierza Narodowej Organizacji Wojskowej oraz Armii Krajowej, za którą została uhonorowana Krzyżem Armii Krajowej oraz Krzyżem Partyzanckim. Była łączniczką oraz instruktorem sanitariuszek, współtworzyła szpital przyfrontowy w Przeworsku. Przewoziła broń, w trakcie konspiracji poznała Mieczysława Przedpelskiego, ps. „Pobóg”, który po wojnie został Jej mężem. Represjonowana, więziona prze NKWD w Przeworsku, na Zamku w Rzeszowie, a następnie zesłana do łagru w Stalinogorsku. Do Polski wróciła we wrześniu 1945 roku do Poznania, gdzie kontynuowała studia medyczne. Ponownie aresztowana przez UB w styczniu 1946 roku, sześć tygodni spędziła w poznańskim więzieniu UB przy ul. Kochanowskiego. W 1948 roku rozpoczęła pracę naukową na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. Związana z działalnością profesora Wiktora Degi, specjalizowała się w fizjologii stosowanej, organizowała neurofizjologię kliniczną w Poznaniu od podstaw. Przez 22 lata była Kierownikiem Zakładu Patofizjologii Narządu Ruchu Instytutu Ortopedii i Rehabilitacji Akademii Medycznej w Poznaniu oraz przez 10 lat zastępcą dyrektora Instytutu ds. Nauki i Dydaktyki. Opublikowała 165 prac naukowych. Autorka dwóch książek „Marzenia i spełnienia” oraz „Między więzieniem a uniwersytetem”, w których opisała swe niezwykłe przeżycia z okresu wojny. Tematyka Jej prac badawczych obejmuje zastosowanie badań elektrofizjologicznych w ortopedii i rehabilitacji, oryginalne opracowania dotyczące neuropatii cukrzycowej, zespołu post-polio, czy neurofizjologicznych aspektów w onkologii. Promotor pięciu postępowań doktorskich z dziedziny neurofizjologii klinicznej i przewodu habilitacyjnego. Była jednym z pierwszych polskich autorów drukujących prace w tak renomowanych czasopismach zagranicznych jak Electroencephalography and Clinical Neurophysiology. Można śmiało stwierdzić, że Jej pionierska praca organizacji Pracowni Elektromiografii i Elektroneurografii w Ortopedyczno-Rehabilitacyjnym Szpitalu Klinicznym Nr 4, przyczyniła się do rozwoju neurofizjologii klinicznej w Polsce.
Z Prof. dr hab. hab. med. Koczocik-Przedpelską miałem przyjemność na stałe pracować od 1991 roku, kiedy przekazywała kierownictwo mojemu mentorowi – prof. dr hab. med. Kazimierzowi Grottelowi, chociaż zainteresowaniami naukowymi dzieliła się znacznie wcześniej, tak się wspaniale złożyło i miałem wielkie szczęście, że była członkiem Komisji mojego przewodu doktorskiego i habilitacyjnego w Akademii Medycznej w Poznaniu. W ciągu 8 lat przekazywała mi swoją wiedzę z neurofizjologii klinicznej, często powtarzała cytuję …”to nie jest tylko nauka, to sztuka”… . To było zawsze mottem przewodnim Jej pracy klinicznej.
Pani Profesor uczyła mnie i innych współpracowników nie tylko teorii i praktyki neurofizjologii klinicznej, ale również empatii i zrozumienia dla chorych, precyzji postępowania diagnostycznego oraz dyscypliny pracy naukowej. Były to niezapomniane i cenne doświadczenia, z których ciągle korzystam. Ucząc się od Niej badania chorych, ciągle odnosiłem wrażenie, że „oprócz czujnego oka Pani Profesor” zaraz stanie się coś zabawnego, byłą osobą o osobliwym, ale bardzo sympatycznym poczuciu humoru.
Pogrzeb Pani Profesor odbył się na cmentarzu w Skórzewie, w sobotę 4 lutego 2023 roku o godzinnie 10.00.

prof. dr hab. n. med. Juliusz Huber

Kierownik Zakład Patofizjologii Narządu Ruchu
Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego
w Poznaniu